In een ingesneeuwde blokhut leven een weduwe en haar vier volwassen dochters met hun verlangens naar liefde en intimiteit. Het sterke katholieke geloof en een al jaren durende rouwfase dwingen hen tot een leven van kuisheid. Geheimzinnige hertmannen brengen verandering in hun bestaan.

De sfeer in ‘Winterstilte' is koud en stil. De prachtige besneeuwde, Zwitserse landschappen spreken tot de verbeelding. Er wordt niet gepraat in deze film van de, van oorsprong Zwitserse Sonja Wyss. De sfeer en de symboliek moeten voor zich spreken. En dat doen ze ook, woorden zijn daarbij overbodig.

Synchronie is een belangrijk thema in deze film. De vier jonge meisjes die hun vader zijn verloren voeren hun dagelijkse werkzaamheden uit zoals ze dat altijd doen: gelijkmatig. Alsof ze een bepaalde muziek horen en op de maat van de muziek het deeg kneden, en het garen oprollen. Prachtig gespeeld door deze vier actrices, maar vooral ook bijzonder goed geregisseerd en mooi gefilmd.

De meisjes zijn zo katholiek opgevoed, de enige keren dat we hun stemmen horen zijn de momenten dat ze aan het bidden zijn of aan het zingen. De liefde voor de zusjes onderling is heel sterk en dat helpt hen het verdriet van hun overleden vader te verwerken. De sfeer in huis verandert ook, na het overlijden van de vader. Ze blijven hun dagelijkse routine, in hetzelfde ritme uitvoeren, maar er lijkt een soort spanning in de lucht te hangen, veroorzaakt door de hertemannen. De meisjes blijken dan ook niet zo braaf en katholiek te zijn als ze op het eerste oog lijken.

Er zit een hoop symboliek in de film. De uil, die voor het gezin alleen herkenbaar is aan de haarballen die hij uitspuugt, staat voor de wijsheid. En er is een nar, die steeds in beeld is, maar die onzichtbaar is voor de personages in de film. Het mooie aan symboliek is, dat de regisseur wel een betekenis heeft met deze beelden, maar dat de kijkers ze ook kunnen interpreteren zoals ze zelf willen.

Sonja Wyss heeft met ‘Winterstilte' een waar kunstwerkje afgeleverd met prachtige landschappen in de sneeuw en mooie symboliek. Het gevoel dat ontstaat na deze film is wel een beetje dubbel. Er wordt niet in gesproken, de beelden zijn zo synchroon en ritmisch dat het woordje ‘saai' al snel genoemd is. Toch is ‘Winterstilte' niet saai, het is alleen een film waar over nagepraat moet worden en waarvan je meer moet weten voor je het kunt waarderen.

Eveliene Sanders (2008)

Trailer

>  <   Cast & Crew

>  <   Extra