De film Nummer achttien is een poëtisch zelfonderzoek - hoe zijn minderwaardigheidscomplex en angst voor de dood, het leven van de kunstenaar/filmmaker heeft gered.
Guido van der Werves werk kenmerkt zich onder andere door gebruik van (zijn eigen) klassieke composities en zijn eigen performance als triatlonatleet. Totdat hij door Berlijn fietste en een taxichauffeur zomaar zijn deur open deed. Hij viel van zijn fiets en werd geraakt door een langsrijdende stadsbus. Twee maanden vocht hij voor zijn leven in een Berlijns ziekenhuis. Een grotere confrontatie met het leven is er niet.
Een ontwikkeling in een fast-forward mode volgde: alsof hij veertig jaar levenservaring in zes maanden opnieuw ervoer.
Tijdens zijn revalidatie moest hij van de artsen en psychiaters terug naar zijn jeugd. Hij realiseerde zich dat de trauma’s van zijn ouders hem als kind onbewust hadden gevormd. Hij voelde een druk om te presteren, dacht het zijn schuld was dat zijn moeder in een inrichting werd opgenomen, en ontwikkelde een minderwaardigheidscomplex. Zijn vader had een hartkwaal en vocht 15 jaar tegen dementie alvorens aan deze ziekte te overlijden – hetgeen Guido met een diepgewortelde angst voor de dood opzadelde. Zijn antwoord hierop was sporten. Rennen. Marathon. Triatlon. Tot zijn ongeluk.
Toen kon hij het niet meer alleen doen, en moest hij zich wel verlaten op hulp van anderen. Liefde van zijn naasten.
De mens is altijd bezig geweest om de dood te ontsnappen en voor altijd te leven met behulp van cultuur en religie. De film laat de ontwikkeling van Guido als mens en kunstenaar in de pogingen daartoe zien.
Portret Guido van der Werve
> Cast & Crew
> Extra
Guido Van der Werve was raised playing classical piano, but changed to visual arts later in life. He studied Audio Visual Arts at the Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam and was a resident at the Rijksakademie van Beeldende Kunsten in 2006 & 2007.
Van der Werve initially started out as a performance artist, but unwilling to perform live and more than once, he began to document his performances.
Developing this practice, he quickly got interested in film and cinematography, where he found a similar emotional directness as in music, which he was missing in visual arts. The key element of his works is still performance, but he added music, text, sport and atmospheric scenes as returning elements. His works are characterized by long meditative shots and a refusal to work with actors.
Since 2007 he composes his own music. Up to this point, Guido van der Werve has created fifteen elaborate works, which have been exhibited and screened widely, finding recognition in both the art and film world.
De andere films:
The Last Ride of the Wolves
Kala azar
Beyond Index
C'est Déja L'été
History's Future
Stones Have Laws
Possessed
Silent Ones
Dreamlife
Werk
Winterland
Nummer achttien
Winterstilte
In productie:
Headless Trees
Love-22-Love
A Ringing in the Ears
East Of Noon
